Sapa

Sapa

Sapa is erg toeristisch aan het worden. Als je in de omgeving wilt wandelen en de dorpen wilt bezoeken, moet je daar voor betalen. De bevolking van dit gebied ziet daar niets van terug. Wel is het onderwijs van 3 tot ongeveer 12 jaar gratis.
Het wordt vandaag een wandeling van zo rond de 10 km over smalle, zeer glibberige,kleiachtige paden. Oppassen geblazen dus. Jammer dat we een gedeelte in de mist wandelden. Later na wat afdalingen werd het wat helderder.
Het berglandschap ziet er bij mooi weer zo uit als het fotootje links als profielfoto. Het zijn rijstvelden in terrasvorm aangelegd. Heel bijzonder, in Duitsland zie je op deze manier heel veel wijngaarden tegen de hellingen aangelegd.
Eerst gaan we ongeveer 6 km naar beneden, over een redelijk
begaanbaar pad, langs de zuidoost kant van het dorp Sapa, langs de Muong Hoa Valley naar het dorp Y Linh Ho van de Black H'mong, zo heet de bevolking. Daarna dik 2 km naar beneden en boven naar het dorp Lao Chai en nog ongeveer 2 km door de terras rijstvelden naar Ta Van Village het dorp van de Dza Minority people.

De tweede dag was het heel plezierig wandelen.Het was 4 km naar het dorp Cat Cat ten zuidwesten van Sapa het dorp van de Black H'mong, 750 treden af en 750 treden op. Daarna naar de waterval om uit te rusten, wat ook wel nodig was. Weer stijgen uitrusten en na 6 km kwamen we aan in Sin Chai. Van daaruit zijn we door de bus weer teruggebracht. Werkelijk een geweldige tocht en een prachtige natuur.

De bevolking is hier arm. Ze moeten het echt van het toerisme hebben. In het dorp CAT CAT gaan de kinderen amper tot niet naar school. Ze zijn hard nodig om te helpen op het land of bij andere werkzaamheden. Jammer want je gunt ieder kind leren lezen en schrijven. Het Engels pikken ze op van de toeristen.
Onze kinderen hebben het toch behoorlijk wat gemakkelijker.
In de bergen vind je gezinnen van meer dan 2 kinderen. Twee is in Vietnam toegestaan, bij 3 moet je je verantwoorden en krijg je een geldboete. Maar hier krijgt de regering daar geen vat op. Ze kunnen toch niet betalen.

Eigenlijk waren we net als de vorige avond aan een warm bad toe. Maar dat kon helaas niet want we moesten met de nachttrein terug. We hebben er totaal 12,5 uur over gedaan en hebben dan ook de dag van terugkomst rustig aan gedaan. De koffers vast ingepakt want de volgende dag zou onze laatste dag zijn. Die hebben we doorgebracht op straat. De oude stad ingetrokken met o.m 37 verschillende straten, die ieder een ambacht vertegenwoordigen, uniek in Azië. Zo heb je de Zijdestraat, Bamboestraat, Wierookstraat, Zilverstraat etc.
Het straatleven blijft fantastisch om te zien. De scooters die zwaar beladen zij en vaak is de vracht niet eens vastgemaakt. De bedradingen in de straat die bovenlangs lopen. Prachtige taarten maken ze hier. Ach alles met alles is het hier genieten. Een land in ontwikkeling met nog behoorlijk wat problemen. Maar met een bijzonder vriendelijke en hulpvaardige bevolking.

Lieve allemaal,
Op het vliegveld van Hongkong wilde ik dit stuk afsluiten, maar helaas lukte dat niet meer omdat we aan boord moesten. Vandaar dat dit laatste in Blokzijl is geschreven. We zijn weer veilig thuis en gelukkig zonder nare dingen. Ik wil jullie bedanken voor jullie support, aanvullingen, lieve commentaar en bemoedigende woorden. Het was erg leuk om de stukjes te schrijven en de belevenissen te kunnen delen. Hopelijk zien en spreken we elkaar binnenkort.
Mede namens Ad bedankt.
Janny