Hoe eenvoudig kan het leven zijn? Eerst zorg je dat je lopend het verkeer hier leert kennen en als je dat onder de knie hebt dan stap je op de fiets en begeeft je er middenin. Hooguit verlies je je pet op de rotonde door de wind, maar dat maakt niks uit want je stapt af, loopt terug en vist je zonneklep van de straat. Iedereen rijdt gewoon om je heen. Fluitje van een cent. Voor wie de foto's van het verkeer gezien heeft, denkt nu waarschijnlijk dat ik een beetje boel niet wijs ben. Maar zo simpel werkt het hier wel. Weinig verkeersborden en regels. De belangrijkste regels zijn: het recht van de sterkste geldt en je mag niemand om ver rijden. Nou dat werkt! Het lijkt op chaos maar wanneer je duidelijk aangeeft en/of toetert dan kan iedereen om je heen. Links of rechts, maakt allemaal niets uit.

Overigens zo'n fietstocht is een hele leuke ervaring en je hoeft niet overal lopend of met de taxi naar toe. Zo stapten we op de fiets naar het strand. Daar aangekomen fietsten we op het plein van de boulevard en ineens veel lawaai van geblaas op een fluitje.
Bleek al dat driftig fluitje blazen voor ons te zijn. We moesten op de straat fietsen. Of je daarbij dan dwars door het keurige aangelegde perkje gaat dat maakt niet uit. Je hoort op de straat als fietser, heel simpel, punt uit. Gezag moet er zijn.

Ach en hoeveel lol kun je samen hebben met eenvoudig bellen blazen. Jong en oud vindt het leuk, tenminste hier in het Social Center. Het was echt dolle pret. En dat je dat kunt hebben met zo iets simpels. Meegenomen door Ad, die afgelopen zondag gearriveerd is. Toch wel heel fijn om hem na zo'n lange tijd terug te zien.

Bij Mr. Viet hebben we een afscheidsetentje gehad omdat Dia naar huis vertrok. De maaltijd was bereidt door Co Hai (onze uitstekende kok) en zijn vrouw. Er kwamen heel wat mensen binnenvallen en dan eet je gewoon allemaal mee. Heel gezellig en zo heb je er weer een stel vrienden bij. Net zoiets als Facebook maar dan anders. Same, same but different zeggen ze hier. (Vietnamees grapje)! Regelmatig gebruiken we deze kreet dan ook.

Afgelopen week moest ik me voorbereiden op mijn afscheid. Heel bijzonder dat je vier weken met totaal vreemde mensen een huis deelt en toch een verbondenheid opbouwt met elkaar. Terwijl Caroline uit Zweden arriveerde in het weekend, hoort ze er ook alweer helemaal bij. Zo werkt dat gewoon. Wordt vervolgt!